Παθήσεις που προκαλούν πόνο στην άρθρωση του ισχίου

Οι παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις συνοδεύονται από δυσλειτουργία των οργάνων του, γεγονός που προκαλεί μεγάλη ταλαιπωρία στον ασθενή.

Ένα σημαντικό σύμπτωμα των παθολογιών του μυοσκελετικού πλαισίου είναι ο πόνος. Οι τραυματισμοί στις αρθρώσεις είναι ιδιαίτερα δυσάρεστες.

Το ισχίο είναι το μεγαλύτερο από αυτά. Ο πόνος σε περίπτωση ήττας του μπορεί να εντοπιστεί τόσο γύρω του όσο και να τον δώσει σε διάφορες ανατομικές δομές: στα όργανα της μικρής λεκάνης, στο κάτω μέρος της πλάτης ή στο μηρό.

Γενική ταξινόμηση αιτιών

Η αιτιολογία του πόνου στο ισχίο είναι ποικίλη.

Στην ιατρική, οι ακόλουθες αιτίες αρθραλγίας διακρίνονται υπό όρους:

• Φλεγμονώδεις και μολυσματικές διεργασίες στο εσωτερικό της άρθρωσης και στους περιβάλλοντες ιστούς της.
• Εκφυλιστικές παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος.
• Τραυματισμοί.
• Νεοπλάσματα οστών και μαλακών ιστών.

Υπάρχουν επιπλέον ειδικές αιτίες αρθραλγίας:

• Σύνδρομο Piriformis. Συνδέεται με τον παρατεταμένο σπασμό της.
• Νέκρωση της μηριαίας κεφαλής (GBC). Τις περισσότερες φορές είναι μια επιπλοκή μιας άλλης παθολογίας του TBS.
• Νόσος Legg-Calve-Perthes. Είναι οστεοχονδροπάθεια του GBC.
• Ανατομή της οστεοχονδρωσίας. Σε διαφορετικές πηγές μπορεί να ονομαστεί νόσος του Koenig.
• Διαβητική οστεοαρθροπάθεια. Επιπλοκή του διαβήτη.
• Ψευδοουρική αρθρίτιδα. Επίσης χονδροασβεστίωση.
• Η διαλείπουσα υδράρθρωση είναι μια υπερπαραγωγή αρθρικού υγρού.
• Αρθρική χονδρομάτωση (σύνδρομο Lotsch).

Επίσης, το πόδι στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου σε έγκυες γυναίκες πονάει συχνά.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συμβαίνουν περίπλοκες ορμονικές αλλαγές, η αναπτυσσόμενη μήτρα μετατοπίζει τα γειτονικά όργανα και καταπονεί τη συνδεσμική συσκευή της άρθρωσης του ισχίου. Επιπλέον, η αύξηση βάρους αυξάνει το φορτίο στα πόδια. Εάν δεν τηρηθούν οι διατροφικές συστάσεις, μια έγκυος μπορεί να παρουσιάσει έλλειψη ασβεστίου, λόγω αυτής της ανισορροπίας μετάλλων, η δομή των οστών και των αρθρώσεων διαταράσσεται.

Αιτίες πόνου

Ο επιπολασμός της αρθραλγίας αυξάνεται με την ηλικία.Στα παιδιά, τα συμπτώματα της νόσου TBS (άρθρωση ισχίου) εμφανίζονται με συχνότητα όχι μεγαλύτερη από 10%, και στους ηλικιωμένους - από 50%. Κυρίως γυναίκες υποφέρουν από αυτή την παθολογία. Αυτό οφείλεται σε ορμονικές αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία μετά την εμμηνόπαυση.

Γιατί πονάει η άρθρωση του ισχίου; Δεν υπάρχει σαφής απάντηση σε αυτό το ερώτημα, αφού ο κατάλογος των λόγων είναι αρκετά μεγάλος.

Οι κύριοι παράγοντες που προκαλούν αρθραλγία στην άρθρωση του ισχίου:

1. Παθολογική διαδικασία στο εσωτερικό της μυο-συνδετικής συσκευής. Τις περισσότερες φορές, αυτό είναι συνέπεια άμεσης μηχανικής δράσης: μώλωπας της άρθρωσης με επακόλουθη φλεγμονή των συστατικών της.
2. Ανατομικές αλλαγές στην άρθρωση. Μπορεί να είναι συγγενείς ή μετατραυματικές (εξαρθρήματα, κατάγματα).
3. Παθολογία άλλων συστημάτων. Η φλεγμονή των οργάνων της ΜΤ (μικρή λεκάνη) μπορεί να εξαπλωθεί στα οστά της λεκάνης. Οι νευρολογικές διαταραχές εκδηλώνονται με πόνο οποιουδήποτε εντοπισμού. Οι μεταβολικές διαταραχές προκαλούν ανισορροπία μετάλλων. Η σύνδεση οστού-συνδέσμου εξασθενεί, ο κίνδυνος τραυματισμού αυξάνεται.

Φλεγμονώδεις και μολυσματικές διεργασίες στις αρθρώσεις και τους περιβάλλοντες ιστούς

Η πιο κοινή αιτία αρθραλγίας οποιασδήποτε εντόπισης είναι η διαπύηση της μυοσκελετικής άρθρωσης.

Η φλεγμονή στην άρθρωση του ισχίου ταξινομείται σε:

1. Πρωταρχικός. Σχηματίζεται με άμεση διείσδυση παθογόνων στην άρθρωση: χτύπημα με αιχμηρό ή αμβλύ αντικείμενο με σχηματισμό πληγής.
2. Δευτερεύων. Η λοίμωξη από TBS εμφανίζεται από μια μακρινή εστία φλεγμονής: με επαφή ή με αιματογενή οδό.

Αρθρίτιδα TBS

Εμφανίζεται κυρίως σε ηλικιωμένους ασθενείς.Ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου, που επιδεινώνεται με το περπάτημα, ακτινοβολεί στη βουβωνική χώρα, στο περίνεο και στο μηρό. Είναι δύσκολο για τον ασθενή να σηκωθεί από μια καρέκλα ή να ανέβει σκάλες χωρίς βοήθεια. Ενόχληση χειρότερη το πρωί.

Η θεραπεία περιλαμβάνει τη λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και την εισαγωγή γλυκοκορτικοειδών στον ενδοαρθρικό θώρακα. Εάν είναι απαραίτητο, η κοιλότητα του αποστραγγίζεται.

Ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ)

Πρόκειται για μια χρόνια συστηματική νόσο του συνδετικού ιστού παρόμοια με την πολυαρθρίτιδα.Η ουσία αυτής της παθολογικής διαδικασίας είναι η φλεγμονή του αρθρικού υμένα, του χόνδρου και της άρθρωσης. Ο λόγος είναι μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Χαρακτηρίζεται από πολυαρθραλγία, δυσκαμψία των κινήσεων το πρωί, υψηλός πυρετός είναι πιθανός.

Οι αρθρώσεις του ώμου και του ισχίου προσβάλλονται εξαιρετικά σπάνια, ο πόνος εμφανίζεται μόνο σε όψιμο στάδιο της ΡΑ μετά από μερικά χρόνια από την έναρξη της νόσου.

Οξεία σηπτική αρθρίτιδα

Πρόκειται για μολυσματική παιδική ασθένεια, το 70% των περιπτώσεων εμφανίζεται σε μωρά κάτω των 4 ετών. Ο αιτιολογικός παράγοντας είναι συνήθως ο Staphylococcus aureus. Το παιδί αρνείται να περπατήσει λόγω έντονου οξέος πόνου στην άρθρωση του ισχίου και στη βουβωνική χώρα όταν κινείται. Χαρακτηρίζεται από υψηλό πυρετό και αυξημένη διεγερσιμότητα.

Η θεραπεία περιλαμβάνει αφαίρεση της συλλογής από την κοιλότητα της άρθρωσης και αντιβιοτική θεραπεία.

Ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεομυελίτιδας και σήψης είναι υψηλός.

Φυματιώδης κοξίτιδα ή αρθρίτιδα

Τις περισσότερες φορές, οι παιδίατροι αντιμετωπίζουν αυτή την ασθένεια. Στα μικρά παιδιά, το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ελάχιστα ανεπτυγμένο, γεγονός που οδηγεί στην πιθανότητα μόλυνσης.

Αυτή η ασθένεια χαρακτηρίζεται από αργή εξέλιξη. Αρχικά το παιδί κουράζεται πολύ γρήγορα, μειώνεται η δραστηριότητά του, σταματά να τρέχει. Σταδιακά, εμφανίζεται ατροφία των μυών του μηρού. Οι κινήσεις εμποδίζονται. Ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου σε ένα παιδί αποκτά έναν έντονο πόνο, το άκρο γίνεται μακρύτερο από ένα υγιές.

Εάν το πύον λιώσει την αρθρική μεμβράνη, τότε το εξίδρωμα εξαπλώνεται κατά μήκος των μυών και των τενόντων, σχηματίζοντας φλέγματα και συρίγγια.

Ελλείψει επιπλοκών, πραγματοποιείται συντηρητική θεραπεία.

Τενδοκολπίτιδα στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου

Αυτή η παθολογία είναι μια φλεγμονή του τένοντα του μυός και του κόλπου του. Προκαλείται από παρατεταμένη κατάχρηση ή τραυματισμό στο πόδι.

Τα κύρια παράπονα: η μηριαία άρθρωση πονάει όταν κινείται, η βλάβη διογκώνεται, αλλαγή στο βάδισμα - η χωλότητα γίνεται αισθητή.

Θεραπεία – φαρμακευτική αγωγή: αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ενδοαρθρικές ενέσεις κορτικοστεροειδών.

Θυλακίτιδα

Από όλους τους αρθρικούς σάκους, ο θύλακας της κοτύλης είναι πιο συχνά φλεγμονώδης.Καλύπτει εν μέρει το μηριαίο οστό. Με τη θυλακίτιδα του ισχίου, ο πόνος ακτινοβολεί στον μηρό και τη γλουτιαία περιοχή. Ο ασθενής δεν μπορεί να ξαπλώσει στην πληγείσα πλευρά: η πίεση στον αρθρικό σάκο αυξάνεται και ο πόνος εντείνεται.

Εάν δεν υπάρχουν επιπλοκές με θυλακίτιδα, τότε η θεραπεία συνίσταται στην εκφόρτωση του κάτω άκρου με μπαστούνι ή δεκανίκι.

Φάρμακα: Παυσίπονα και κορτικοστεροειδή.

Ιδιοπαθής αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα

Πρόκειται για χρόνια φλεγμονή της σπονδυλικής στήλης και στοιχείων των ιερολαγόνιων αρθρώσεων.

Η ασθένεια είναι επικίνδυνη για τις επιπλοκές της που μειώνουν το βιοτικό επίπεδο και οδηγούν σε αναπηρία.

Εάν διαπιστώσετε ένα τέτοιο πρόβλημα, θα πρέπει να επικοινωνήσετε αμέσως με έναν ειδικό για το διορισμό της σωστής θεραπείας.

Η αιτιολογία δεν είναι απολύτως σαφής. Η σύγχρονη ιατρική προτείνει ότι η κύρια αιτία είναι η κληρονομική προδιάθεση. Τις περισσότερες φορές αρρωσταίνουν άτομα κάτω των 30 ετών.

Συμπτώματα ιδιοπαθούς αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας:

• Αυξημένη θερμοκρασία σώματος, πυρετός.
• Σύνδρομο μέθης: γενική κακουχία, αδυναμία, έλλειψη όρεξης, απώλεια βάρους, διαταραχή ύπνου.
• Συνεχής θαμπός πόνος στην άρθρωση του ισχίου, καθώς και στο επίπεδο του ιερού οστού και των γλουτών, που εξαπλώνεται κατά μήκος του πίσω μέρους του μηρού. Συνήθως αμφοτερόπλευρα, τη νύχτα η έντασή τους αυξάνεται.
• Περιορισμένη κινητικότητα στο κάτω μέρος της πλάτης και στους γοφούς. Αυτό το σύμπτωμα περνά σταδιακά στα υπερκείμενα τμήματα της σπονδυλικής στήλης κατά μήκος ολόκληρης της πλάτης, συμπεριλαμβανομένου του λαιμού. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής παίρνει μια αναγκαστική «πόζα του αναφέροντος».

Η θεραπεία αποκατάστασης βασίζεται σε ειδικές ασκήσεις φυσικοθεραπείας για την ανάπτυξη των αρθρώσεων.

Φάρμακα: ΜΣΑΦ για την ανακούφιση του πόνου και της φλεγμονής, κορτικοστεροειδή.

Τενοντίτιδα

Οι αθλητές ή τα άτομα των οποίων η εργασία σχετίζεται με βαριά σωματική εργασία είναι επιρρεπείς σε φλεγμονή των τενόντων. Χαρακτηριστικό της εκδήλωσης: ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου εμφανίζεται με μεγάλο φορτίο σε αυτό. Κατά την ηρεμία, συνήθως δεν παρατηρείται δυσφορία.

Συνιστάται η μείωση του φορτίου στο πόδι, σε προχωρημένες περιπτώσεις - ανάπαυση στο κρεβάτι.

Φαρμακευτική θεραπεία: ΜΣΑΦ, τοπικά αναλγητικά τζελ, γλυκοκορτικοστεροειδή, χονδροπροστατευτικά.

Σύφιλη

Στο τελευταίο στάδιο της νόσου προσβάλλονται τα οστά και οι αρθρώσεις. Ο σχηματισμός τσίχλας είναι χαρακτηριστικός. Εμφανίζεται υπερβολική παθολογική ανοργανοποίηση τους. Το TBS είναι εξαιρετικά σπάνιο.

Gumma - ένας κόμβος στους ιστούς, που σχηματίζεται κατά τη διάρκεια της προχωρημένης σύφιλης, καταστρέφοντας τους περιβάλλοντες ιστούς. Η διαδικασία τελειώνει με το σχηματισμό τραχιών ουλών.

Η θεραπεία είναι αναποτελεσματική, ο κίνδυνος ανάπτυξης επιπλοκών με τη μορφή οστεομυελίτιδας είναι υψηλός.

Μυκητιασική αρθρίτιδα ισχίου

Εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης χρήσης αντιβιοτικών και με παθολογίες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Τα άτομα που είναι μολυσμένα με HIV ή έχουν AIDS είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στη μυκητιακή αρθρίτιδα.

Ο πόνος στην άρθρωση είναι συνεχώς παρών, έχει πονεμένο χαρακτήρα.

Οι μυκητιασικές βλάβες των οστών χαρακτηρίζονται από τάση σχηματισμού συριγγίου, διάρκεια και δυσκολία θεραπείας.

Θεραπεία: συστηματικά αντιμυκητιασικά.

Σύμφωνα με ενδείξεις, γίνεται χειρουργική επέμβαση.

Όγκοι οστών και μαλακών ιστών

Ογκολογικές παθήσεις της άρθρωσης του ισχίου μπορεί να είναι μεταστάσεις καρκίνου ενός απομακρυσμένου οργάνου ή να προκύψουν ανεξάρτητα.

1. Καλοήθεις όγκοι οστικού ιστού - οστεώματα.

   Ο σχηματισμός ξένος στο σώμα μεγαλώνει, πιέζοντας τα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία. Η κλινική είναι παρόμοια με το σύνδρομο απειροειδούς.

2. Κακοήθεις όγκοι οστών - οστεοσαρκώματα.

   Το νεόπλασμα αυξάνεται γρήγορα σε μέγεθος, νεκρώνεται και αποσυντίθεται, εξαπλώνοντας τις μεταστάσεις σε όλο το σώμα.Ο πόνος στις αρθρώσεις του ισχίου τη νύχτα είναι αφόρητος, δεν σταματάει ακόμη και μετά τη λήψη ΜΣΑΦ ή την προσπάθεια αναισθησίας.

3. Οι μεσεγχυματικοί όγκοι σχηματίζονται από μαλακούς ιστούς. Οι καλοήθεις σπάνια υποτροπιάζουν και δεν δίνουν μεταστάσεις. Ανάλογα με την επιθετικότητα των κακοήθων κυττάρων, η ένταση του πόνου ποικίλλει.

Εκφυλιστικές παθήσεις της άρθρωσης

Κοξάρθρωση

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι μια χρόνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από αλλαγή στην ακεραιότητα των αρθρικών επιφανειών, λόγω παραβίασης των μεταβολικών διεργασιών. Αναπτύσσεται πολύ αργά, σε αρκετά χρόνια. Αρχικά, προσβάλλεται ο ιστός του χόνδρου, μετά ο οστικός ιστός και ακολουθεί η παραμόρφωση του βλαστού της άρθρωσης και του άκρου. Εμφανίζεται σε ηλικία 40 ετών.

Συμπτώματα:

• Η άρθρωση του ισχίου πονάει μόνο όταν περπατάτε.
• Δυσκαμψία των κινήσεων στο TBS.
• Καθώς η διαδικασία εξελίσσεται, παρατηρείται βράχυνση του μήκους του άκρου.
• Αδυναμία και ατροφία της μυϊκής μάζας.
• Χωλότητα.
• Στο περπάτημα ακούγεται ένα τσούχτισμα.
• Με μια αμφοτερόπλευρη βλάβη, εμφανίζεται ένα "βάδισμα πάπιας" - μεταφορά από το ένα πόδι στο άλλο.

Φάρμακα: ΜΣΑΦ, αγγειοδιασταλτικά, μυοχαλαρωτικά, χονδροπροστατευτικά, ενέσεις ορμονικών φαρμάκων στην κοιλότητα της άρθρωσης.

Τοπικές επιδράσεις: αλοιφές, λοσιόν, κομπρέσες.

Στο τελευταίο στάδιο της νόσου βρίσκεται σε εξέλιξη η χειρουργική επέμβαση.

Οστεοχόνδρωση

Οι εκφυλιστικές αλλαγές στους μεσοσπονδύλιους δίσκους προκαλούν βλάβη στους περιβάλλοντες ιστούς.

Συμπτώματα:

• Πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης που ακτινοβολεί στην άρθρωση του ισχίου και στο μηρό.
• Είναι ξαφνικό, αιχμηρό και αιχμηρό. Ξεκινά από την οσφυϊκή περιοχή και τους γλουτούς, κατεβαίνει στο πίσω μέρος του ποδιού.
• Ο μονόπλευρος εντοπισμός του πόνου είναι πιο συχνός.
• Ο ασθενής παίρνει μια αναγκαστική θέση - ξαπλωμένος σε υγιή πλευρά.
• Πιθανώς μειωμένη ευαισθησία του δέρματος του ποδιού.

Η θεραπεία είναι πολύπλοκη. Αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά, μέτρια σωματική δραστηριότητα (κολύμπι), φυσιοθεραπεία μετά την υποχώρηση των πιο οξέων φαινομένων.

Με έντονο πόνο, συνιστάται να κάνετε αναισθητικό αποκλεισμό.

Τραυματισμοί

Βλάβη

Ο πόνος μέτριας έντασης είναι χαρακτηριστικός, κατά τις ενεργητικές κινήσεις η έντασή του αυξάνεται. Την πρώτη φορά μετά τον τραυματισμό της άρθρωσης του ισχίου, εμφανίζεται χωλότητα, η οποία περνά γρήγορα.

Σε ηρεμία, τα συμπτώματα εξαφανίζονται.

Για να απαλλαγείτε γρήγορα από τον πόνο σε περίπτωση τραυματισμού της πυελικής άρθρωσης, είναι απαραίτητο να εφαρμόσετε κρύο στο σημείο του τραυματισμού: μια παγοκύστη ή ένα κατεψυγμένο προϊόν.

εξάρθρημα ισχίου

Μπορεί:

• Εκ γενετής. Είναι αποτέλεσμα ανεπιτυχούς τοκετού ή παθολογιών ενδομήτριας ανάπτυξης. Το παιδί έχει ανομοιόμορφες γλουτιαίες πτυχές και βράχυνση του άκρου, πιθανώς τσιμπημένο νεύρο, που εκδηλώνεται με σπασμούς. Εάν το εξάρθρημα δεν διορθωθεί στη βρεφική ηλικία, τότε αργότερα το παιδί μπορεί να γίνει ανάπηρο.
• Τραυματικός. Σημάδια: οξύς έντονος πόνος, πλήρης διακοπή της λειτουργίας της άρθρωσης, μαζικό οίδημα και εκτεταμένο αιμάτωμα εμφανίζονται πάνω από την κατεστραμμένη περιοχή. Το να σηκωθεί από την καρέκλα ή το κρεβάτι είναι αδύνατο για τον ασθενή χωρίς βοήθεια.

Σε περίπτωση εξάρθρωσης του ισχίου, θα πρέπει να πάτε αμέσως στα επείγοντα ή στο νοσοκομείο.

κατάγματα

Η άρθρωση του ισχίου σχηματίζεται από ισχυρά γερά οστά.

Η πιο κοινή διάγνωση από αυτή την υποομάδα είναι κάταγμα του χειρουργικού αυχένα του μηριαίου οστού. Χορηγείται κυρίως σε γυναίκες μετά τα 60 χρόνια.

Η αιτία μιας τέτοιας ζημιάς είναι μια πτώση ή πρόσκρουση στην περιοχή του TBS.

Ο πιο δυνατός πόνος γίνεται αισθητός, η άρθρωση του ισχίου τραβά και αποστήματα, η κίνηση σε αυτήν είναι σχεδόν αδύνατη. Η άνω περιοχή του μηρού διογκώνεται, εμφανίζεται ένα εκτεταμένο αιμάτωμα. Το τραυματισμένο πόδι κονταίνει, ο ασθενής κουτσαίνει. Κατά τη μετακίνηση ακούγεται ένα χαρακτηριστικό κλικ.

Όταν συμβαίνει ένα κάταγμα, οι περιβάλλοντες ιστοί καταστρέφονται, κάτι που συνοδεύεται από αίσθημα καύσου. Ελλείψει θεραπείας, μια φλεγμονώδης διαδικασία μπορεί να ξεκινήσει εδώ. Εάν το νεύρο είναι τσιμπημένο, μπορεί να αισθανθείτε ένα αίσθημα μουδιάσματος στον μηρό.

Η θεραπεία είναι πολύπλοκη: χειρουργική και ιατρική.

Συγκεκριμένες αιτίες αρθραλγίας

Σύνδρομο Piriformis

Με τον εντοπισμό παθολογικών διεργασιών στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου, επηρεάζονται και οι περιβάλλοντες ιστοί. Ένας μακροχρόνιος σπασμωδικός απιοειδής μυς συμπιέζει το ισχιακό νεύρο και τα αγγεία του, γεγονός που προκαλεί μια σειρά από συμπτώματα:

• Πόνος στο πόδι στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου. Πηγαίνει στους γλουτούς και στην οσφυοϊερή άρθρωση.
• Αυξημένη ενόχληση όταν βασίζεστε στο προσβεβλημένο πόδι.
• Συμπίεση του απειροειδούς μυός.
• Ξαφνικός πόνος «λουμπάγκο» κατά μήκος του νεύρου.

Αιτιολογία: τραυματισμοί και λοιμώδεις και φλεγμονώδεις παθήσεις των πυελικών οργάνων, σπονδυλογενείς παθολογίες, μυϊκή υπερπροπόνηση, μακροχρόνια διατήρηση μη φυσιολογικής στάσης.

Φάρμακα: ΜΣΑΦ, μυοχαλαρωτικά, αναλγητικά, βελτιωτικά της κυκλοφορίας του αίματος, γλυκοκορτικοειδή.

Μετά την υποχώρηση των οξέων φαινομένων, μπορούν να συνταγογραφηθούν μέτρα αποκατάστασης: φυσιοθεραπεία, μασάζ, βελονισμός.

Άσηπτη νέκρωση της μηριαίας κεφαλής

Η συντριπτική πλειοψηφία εμφανίζεται σε νεαρούς άνδρες. Η αιτιολογία της νόσου είναι η ισχαιμία του άνω μηρού. Με ανεπαρκή παροχή αίματος στους ιστούς, εμφανίζεται η πείνα τους με οξυγόνο και αρχίζει η νέκρωση (νέκρωση) τους.

Κλινική εικόνα: η άρθρωση του ισχίου πονάει και δίνει στο πόδι και στο περίνεο. Δεν είναι δυνατή η εξάρτηση από το τραυματισμένο πόδι. Μετά από λίγες μέρες, οι νευρικές απολήξεις λιώνουν και ο πόνος εξαφανίζεται. Αυτό είναι ένα τρομερό σημάδι! Με τη νέκρωση των βαθύτερων στοιβάδων του οστού, ο κίνδυνος ταχείας ανάπτυξης οστεομυελίτιδας και σήψης είναι υψηλός.

Η θεραπεία είναι χειρουργική και φαρμακευτική θεραπεία.

Νόσος Koenig

Ανατομική οστεοχονδρίτιδα - απολέπιση μικρής νεκρωτικής χόνδρινης περιοχής από το οστό και προεξοχή της στην αρθρική κοιλότητα.

Αυτή είναι μια σπάνια ασθένεια. Τυπικό για άνδρες 15-35 ετών.

Οι ασθενείς παραπονούνται για ήπιο πόνο στην άρθρωση του ισχίου. Η άρθρωση «κολλάει» όταν κινείται.

Η θεραπεία είναι συντηρητική (διάρκεια 10-18 μήνες) και χειρουργική. Κατά τη χειρουργική επέμβαση αφαιρούνται οι απολεπισμένες μάζες, αποκαθίσταται η ομοιομορφία (συγκρισιμότητα) των αρθρικών επιφανειών.

Διαβητική οστεοαρθροπάθεια

Η παραβίαση του μεταβολισμού της γλυκόζης οδηγεί σε κυκλοφορικές διαταραχές και νεύρωση όλων των οργάνων. Οι αλλαγές στην άρθρωση του ισχίου είναι πιο συχνά μονόπλευρες: στα δεξιά, εμφανίζεται πιο συχνά από ότι στα αριστερά. Η ανοσολογική απόκριση μειώνεται, γεγονός που διευκολύνει τη μόλυνση του οργανισμού.

Κλινική εικόνα:

• Οίδημα της άρθρωσης.
• Το δέρμα πάνω του είναι κρύο στην αφή.

Δεν υπάρχει σύνδρομο πόνου στη διαβητική οστεοαρθροπάθεια!

Η θεραπεία συνίσταται στην προσεκτική παρακολούθηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και στην έγκαιρη χορήγηση ινσουλίνης.

ψευδοαρθρίτιδα

Αυτή η παθολογία είναι η εναπόθεση αλάτων ασβεστίου στον αρθρικό χόνδρο.

Οι γιατροί το συνδέουν με ενδοκρινικές παθολογίες: υπερπαραθυρεοειδισμός, διαβήτης, ουρική αρθρίτιδα κ. λπ.

Συμπτώματα:

• Ξεκινώντας με οξύ πόνο στην άρθρωση του ισχίου.

  Είναι γνωστοί διάφοροι τύποι αλάτων ασβεστίου. Με μερικά από αυτά (πυροφωσφορικά), δεν υπάρχει πόνος.

• Η κίνηση σε αυτό είναι περιορισμένη, η απαγωγή του ποδιού στο πλάι είναι δύσκολη.
• Χαρακτηριστικά είναι το οίδημα και η υπεραιμία.
• Αυξημένη θερμοκρασία σώματος και πυρετός.

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία. Η οξεία προσβολή διακόπτεται με ενδοαρθρική χορήγηση κορτικοστεροειδών και ΜΣΑΦ.

Διαλείπουσα υδράρθρωση

Αυτή είναι μια χρόνια ασθένεια, που εκδηλώνεται με κρίσεις αυξημένης παραγωγής αρθρικού υγρού. επιρρεπείς σε συχνές υποτροπές.

Διαγιγνώσκεται κυρίως σε γυναίκες 20-40 ετών.

Η αιτιολογία είναι άγνωστη. Υπάρχουν δύο θεωρίες για την εμφάνιση αυτής της ασθένειας: σχετίζεται με τραυματισμούς και προκαλείται από ενδοκρινικές διαταραχές.

Η άρθρωση αυξάνεται σε μέγεθος, γίνεται δύσκαμπτη.

Οι επιθέσεις περνούν από μόνες τους σε 3-5 ημέρες.

Η ιατρική θεραπεία είναι αναποτελεσματική. Οι υποτροπές συμβαίνουν ακόμη και μετά την επέμβαση.

αρθρική χονδρομάτωση

Αυτή η καλοήθης μεταπλαστική νόσος είναι η αντικατάσταση του αρθρικού κολλαγόνου με χόνδρο. Η δομή της αρθρικής επιφάνειας αλλάζει, όπως και οι ιδιότητές της.

Η πιθανότητα εμφάνισης χονδρωμάτωσης είναι πολύ μεγαλύτερη στους άνδρες, κυρίως μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας.

Η αιτιολογία είναι ασαφής.

Υπάρχει τοπικό οίδημα, περιορισμένη λειτουργία της άρθρωσης, τσούξιμο κατά την εργασία της, αρθραλγία.

Η θεραπεία είναι μόνο χειρουργική.

Πόνος ισχίου σε παιδιά και εφήβους

επίφυση

Αυτή η παθολογία είναι πιο χαρακτηριστική για τα παιδιά κατά την εφηβεία (από 11 έως 16 ετών). Αυτή τη στιγμή, υπάρχει ένα απότομο άλμα στην ανάπτυξη. Λόγω της ασθενούς ζώνης ανάπτυξης, το HBA γλιστράει στον λαιμό, με αποτέλεσμα να προκαλείται ενόχληση στην άρθρωση του ισχίου.

Το παιδί αισθάνεται πόνο στο μηρό, περνώντας στη βουβωνική χώρα και στο γόνατο. Παρατηρείται χωλότητα, αλλά διατηρείται η εξάρτηση από το άκρο.

Η διαταραχή διορθώνεται χειρουργικά. Θα πρέπει να ξεκινήσετε τη θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα. Διαφορετικά, η ολίσθηση του HBA μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη αρθρώσεων και φλεγμονής των αρθρώσεων.

Δυσπλασία

Είναι ένας υπερβολικός σχηματισμός συνδετικού ιστού που μπορεί να αντικαταστήσει τα οστικά στοιχεία. Ως αποτέλεσμα, οι συμπαγείς ανατομικές δομές γίνονται πλαστικές, εύκαμπτες. Οι σύνδεσμοι, οι μηνίσκοι και οι τένοντες γίνονται αδύναμοι. Σχηματίζεται ένα ασταθές ισχίο, το οποίο διακρίνεται από συχνές εξαρθρώσεις.

Η δυσπλασία είναι μια κληρονομική νόσος που εμφανίζεται συνήθως σε βρέφη από 3 μηνών έως 1 έτους. Οι ορθοπεδικοί μπορούν εύκολα να αντιμετωπίσουν τη διόρθωση της ρύθμισης των ποδιών.

Η λανθάνουσα μορφή μπορεί να εμφανιστεί στην εφηβεία.

Εάν παρατηρήσετε εκδηλώσεις ραιβοϊπποποδίας ή παραμόρφωσης του ποδιού σε ένα παιδί, τότε πρέπει να πάτε γρήγορα στο νοσοκομείο για εξέταση του μυοσκελετικού συστήματος του μωρού!

Όσο πιο αργά εντοπιστεί η δυσπλασία, τόσο πιο προβληματική είναι η αντιμετώπισή της.

Οστεοχονδροπάθεια

Αυτή η ομάδα ασθενειών περιλαμβάνει βλάβες οστού και χόνδρινου ιστού, στις οποίες οι πιο φορτισμένες περιοχές υφίστανται άσηπτη νέκρωση.

Αιτιολογία: γενετική προδιάθεση, ορμονικές ανισορροπίες και λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν αυτήν την παθολογία.

Στο 30% των περιπτώσεων προσβάλλεται η άρθρωση του ισχίου. Αυτές είναι κυρίως παιδικές ασθένειες που είναι κοινές στους εφήβους κατά τη διάρκεια της έξαρσης της ανάπτυξης.

Ένας ενήλικας θα πρέπει στο αρχικό στάδιο να προσδιορίσει τον εντοπισμό και τη φύση του πόνου, να επικοινωνήσει με έναν παιδίατρο και να λάβει τις απαραίτητες πληροφορίες για την πρόληψη της ανάπτυξης επιπλοκών.

Νόσος Legg-Calve-Perthes

Το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από νέκρωση HBK σε παιδιά κάτω των 15 ετών. Η δεξιά άρθρωση του ισχίου προσβάλλεται συχνότερα.

Η αιτία της παθολογικής κατάστασης είναι η παραβίαση της κυκλοφορίας του αίματος στο άνω μέρος του ποδιού με την προσθήκη ιστού χόνδρου στη διαδικασία.

Κλινική εικόνα:

• Αρχικά πονάει το κεφάλι του μηριαίου οστού. Με την εξέλιξη της νέκρωσης, η αρθραλγία εξαφανίζεται ξαφνικά. Αυτό υποδηλώνει το θάνατο των ευαίσθητων υποδοχέων οργάνων.
• Αλλαγή στο βάδισμα - το παιδί αρχίζει να κουτσαίνει.
• Η κίνηση στο TBS είναι περιορισμένη.
• Τις περισσότερες φορές μονόπλευρη.

Επιπλοκές: εξάρθρωση, κόξαρθρο, παραμόρφωση κάτω άκρου, μυϊκή ατροφία.

Διαγνωστικά μέτρα

Πριν συνταγογραφήσει τη θεραπεία, ο γιατρός πρέπει να μελετήσει προσεκτικά τις καταγγελίες, το ιστορικό και να πραγματοποιήσει εξέταση.

Σε περίπτωση νόσου της άρθρωσης του ισχίου, είναι απαραίτητες οι ακόλουθες μελέτες:

• Εργαστηριακές εξετάσεις αίματος (με φλεγμονή, το ESR αυξάνεται και σημειώνεται λευκοκυττάρωση).
• Απλή ακτινογραφία της άρθρωσης σε δύο ή περισσότερες προβολές.
• MRI με ή χωρίς σκιαγραφικό.
• MSCT. Χρησιμοποιείται για τον έλεγχο της παρουσίας σαρκώματος.
• Οστεοσπινθηρογράφημα. μέθοδος ραδιονουκλεϊδίων. Ο πιο κοινός και κατατοπιστικός τύπος εξέτασης οστικού ιστού.
• Υπερηχογράφημα της άρθρωσης του ισχίου.
• Πυκνομετρία. Απαιτείται για τον προσδιορισμό της οστικής πυκνότητας και αντοχής.

Εάν ο ασθενής δεν μπορεί να καθίσει ή να σταθεί και είναι άχρηστο να ανακουφίσει τον πόνο, τότε στέλνεται αμέσως στο νοσοκομείο για περαιτέρω χειρουργική θεραπεία.

Πότε να επισκεφτείτε επειγόντως γιατρό

• Όταν υπάρχει οξύς πόνος κατά την κίνηση στην άρθρωση του ισχίου.
• Εάν είναι αδύνατο να στηρίξετε το προσβεβλημένο πόδι.
• Ανίχνευση οιδήματος της οσφυϊκής και μηριαίας περιοχής.
• Ερυθρότητα ή μώλωπες στην πληγείσα περιοχή.

Υπάρχουν λαϊκοί τρόποι για την ανακούφιση του πόνου στην πυελική άρθρωση. Το να βασίζεσαι σε αυτές τις συμβουλές για γρήγορη θεραπεία δεν αξίζει τον κόπο. Χωρίς ενδελεχή διάγνωση, είναι αδύνατο να προσδιοριστεί η αιτία της αρθραλγίας και η αυτοθεραπεία θα οδηγήσει στην ανάπτυξη επιπλοκών.